بخش زیادی از یادگیری‌هایم درباره‌ی زندگی اجتماعی در جستجوی یادگیری‌های تخصصی نرم‌افزار به دست آمده است. یکی از آخرین یادگیری‌هایم این است که با خود بیندیشم که به کدام دو نگرش و رویکرد در زندگی نزدیک‌ترم یا شاید بهتر باشد عادت کرده‌ام: جومویی یا فومویی!
احتمالا شما هم مانند من نام این دو مکتب را نشنیده باشید. من آن را از سایت ۳۷ سیگنال خواندم و یادگرفتم .
مکتب فومو (FOMO):
فومو یا “ترس از دست دادن” (Fear of Missing Out.)، نگرشی است که شما به صورت پیوسته برای به روز بودن درباره‌ی پدیده‌ها و رخدادهای اجتماعی احساس نیاز می‌کنید و خود را ملزم می‌دانید که لحظه لحظه از رخدادهای اجتماعی، اخبار و روندهای محبوب مطلع گردید.
مکتب جومو (JOMO).
ایده پشت جومو یا”لذت از دست دادن” (Joy of Missing Out) این است که به جای اینکه دائماً احساس نیاز به به روز بودن داشته باشید، شادی را در پذیرفتن لحظات تنهایی، آرامش و چیزهایی که واقعاً برایتان مهم هستند، بیابید. زندگی وقتی بهتر می‌شود که چیزهای بی‌اهمیت را از دست بدهید.
گزیده:
زمان شما محدود است، آن را با تقلید از زندگی دیگران هدر ندهید [به جای تقلید زندگی دیگران با خودتان و خواسته‌هایتان رو راست باشید.] . در دام تعصب نیفتید چرا که تعصب حاصل تفکر دیگران است [به جای قبول تفکرات و قواعد دیگران، مستقل و انتقادی فکر کنید.]. اجازه ندهید سروصدای افکار و اعتقادات دیگران بر شما سایه افکند و ندای درونی شما را خاموش کند. و مهم‌تر از همه، شجاعت رفتن به دنبال ندای قلبی و یافته‌های شهودی‌تان را داشته باشید. چرا که آنها به نوعی می‌دانند که شما چه چیزی در زندگی می‌خواهید. هر عاملی غیر از آنها اهمیت ثانوی دارد.
دیدگاهتان را بنویسید