اقتصاددان عزیز
من از خانوادهای بزرگ هستم، و اعضای خانوادهام به قدری برایم مهماند که هیچ فرصتی را برای دیدنشان از دست نمیدهم، اما متاسفانه شوهر بیفکر من اهمیتی به این روابط نمیدهد.
او صبح تا شب سر کارش است و وقتی هم به خانه برمیگردد به محض اینکه بفهمد قرار است جایی میهمانی برویم، میگوید: «عزیزم من خستهام، بذارش برای یک روز دیگه. من ترجیح میدهم این یک ذره وقت استراحتم رو با تو بگذرونم تا اون پدر و مادر کسلکنندهات!» آنوقت میرود و تا ۲ صبح تلویزیون تماشا میکند. چیزی که باعث شده این نامه را بنویسم این است که اخیرا شغلی به او پیشنهاد شده که اوقات فراغت بیشتری در اختیارش میگذارد. میخواستم ببینم آیا من باید او را به قبول این شغل تشویق کنم؟ یعنی به نظرتان تاثیری در شرکت بیشترش در میهمانیها و گردهماییهای دوستانه خواهد داشت؟
با تشکر، یک همسر نگران.
همسر نگران عزیز
اگر از شرح جزئیات زندگی خصوصی و گفتوگوهای سرشار از محبت شما با همسرتان بگذریم! به نظر میرسد سوال اصلی شما به طور خلاصه این است که: «آیا کاهش ساعات کار باعث افزایش مشارکتهای فوق برنامه شوهرتان میشود یا خیر؟» خب، باید بگویم که پاسخ به این سوال دشوار است؛ به خصوص که موارد مستندی وجود دارد از اینکه بعضا افرادی هم به شدت کار میکنند، و هم وقت زیادی را صرف دوستان و شرکت در محافل مختلف میکنند. به عبارتی از شعار «حسابی کار کن، حسابی هم تفریح کن» پیروی میکنند. اما این مطلب شاید تنها در مورد اقلیت کوچکی صدق کند، یعنی افرادی که احتمالا بسیار بلند پرواز و پر انرژی هستند. کسانی که حتی گاهی فراموش میکنند باید بخشی از شب را هم خوابید، چیزی که در مورد مردان عایله مند تصورش هم سخت است!
ولی خوشبختانه مطالعهای توسط دو اقتصاددان به نامهای «هنری سَفر» و «کارین لامیراد» انجام شده که به نوعی پاسخ شما را هم میدهد. این دو بررسی کردهاند که وقتی در فرانسه ساعات کاری از ۳۹ ساعت، به ۳۵ ساعت در هفته کاهش یافت، چه اثری به دنبال داشت. این قانون از سال ۲۰۰۰ در شرکتهای با بیش از ۲۰ کارمند، و از سال ۲۰۰۲ در کسب و کارهای کوچک، لازمالاجرا شد. به همین خاطر شرایط یک آزمایش واقعی را در اختیار محققان قرار داد.
اما یافته آنها: هرچند ساعات کار کاهش پیدا کرده بود ولی در عمل شمار بسیار کمی از کارمندان این وقت فراغت بیشتر را صرف دید و بازدید از خویشاوندان یا مثلا عضویت در باشگاههای کتاب کردند (احتمالا در عوض بیشتر از قبل شکلات خوردند و روی مبل لم دادند). بنابراین متاسفم که ناامیدتان میکنم، اما به نظر من کاهش ساعات کار تاثیری روی علاقه همسر شما به ملاقات پدر و مادرتان ندارد، چون او اگر علاقهای به این کار داشت همین حالا هم وقتی برای آن پیدا میکرد.
مرجع: روزنامه دنیای اقتصاد
گزیده:
سعی کنید مثلث شکلیافته از رئوس«خود»، «خانواده» و «کار» را همیشه متساویالاضلاع نگهدارید.
(این جمله از بیانات خودم است ولی آن را جدی بگیرید)
Farid
۱ اردیبهشت ۱۳۸۸ در ۰۰:۰۰سلام بر تو ای هموطن
ایا از پس مخارج زندگی خود بر نمیایید؟؟
ایا دنبال یک راه حل برای غلبه بر مشکلات مالی خود هستید؟
ما برای این مساله مشترک همه یک راه حل داریم.
درباره کمپانی پارمیس که بصورت قانونی در ایران ثبت شده چیزی شنیدی؟
میخواهی ماهی ۵تا۸ درصد سود بگیری؟
میخوای سرمایه هات توسط بانک تضمین بشن؟
میخواهی از درامد بازاریابی ماهانه۱۰ها ملیونی استفاده کنی؟
و خیلی چیزای دیگه
از سایت ما دیدن کنید
محمد حسين طلايي
۲۹ اردیبهشت ۱۳۸۸ در ۰۰:۰۰سلام
مطالب بسیار زیبا و پرمغزی در وبلاگتون هست، از خوندنشون بسیار لذت بردم، مخصوصا این جمله آخر که از خودتون بود…
مؤفق باشید
طلایی – از شاگردان کلاس UML