در جمع من و این بغض بی‏قرار، جای تو خالی.

مهدی عزیز خواسته بودند که نام شاعر شعری که در مطلب قبلی نوشته بودم، را قید کنم. حدود سیزده سال پیش، کاستی با صدای خسرو شکیبایی، با آهنگ زمینه‏ای از کیتارو (آهنگساز جاده ابریشم) که مربوط به فیلم “روزی، روزگاری” بودو با اشعاری از “سید علی صالحی” با نام “نامه‏های ری را” (اگر درست به یاد بیاورم)به بازار آمد. اشعار، فوق‏العاده زیبا بودند. بخشهایی از شعر در خاطر من ماندگار شده است که “من از دوردستها آمده‏ام” بخشی از آن است. تنها دلیل این امر، زیبایی فوق‏العاده شعر بوده است.
در اینترنت جستجو کردم و بخشهایی از نامه‏های عاشقانه ری‏را را پیدا کردم و در زیر آدرس دادم، توصیه می‏کنم که کاست آن را حتماً تهیه نمایید. متأسفانه این کاست را در اختیار ندارم.
بخشهایی از نامه‏های ری‏را را که دوست دارم در زیر آورده‏ام.

سایت سیدعلی صالحی:http://www.seyedema.com
کاستها: http://www.seyedema.com/content/view/78/9

سلام.
حال همه ما خوب است.
ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاهی خیالی دور که مردم به آن شادمانی بی سبب می گویند .
با این حال هم اگر عمری باقی ماند طوری از کنار زندگی می گذرم که نه زانوی آهوی بی جفت بلرزد و نه این دل ناماندگار بی درمان .
تا یادم نرفته است بنویسم حوالی خواب های ما سال پر بارانی بود
می دانم همیشه حیات آنجا پر از هوای تازه باز نیامدن است .
اما تو لااقل گاهی هراز گاهی ببین انعکاس تبسم رویا، شبیه شمایل شقایق نیست.
راستی خبرت دهم :
خواب دیدم خانه ای خریده ام .
بی در
بی پرده
بی پنجره
هی بخند ‌‌‌.
بی پرده بگویمت چیزی نمانده است من ۴۰ ساله خواهم شد فردا را به فال نیک خواهم گرفت .
دارد همین لحظه یک فوج کبوتر از فراز کوچه ما می گذرد .
باد بوی نامه های کسان من می دهد .
یادت می آید رفته بودی خبر از آرامش آسمان بیاوری .
نه ری را جان نامه ام باید کوتاه باشد .
ساده باشد .
بی حرفی از ابهام و آینه .

از نو برایت می نویسم حال همه خوب است اما تو باور مکن .

————————————————————

با تو ایمنم
و با تو سرشارم
از هر چه زیبایی است
پناهم باش
تا سنگینی غربت
از شانه هایم فرو ریزد
و ملال تنهایی از چشمهایم
من از دور دستها آمده‏ام
از مزارع گندم
و از سرزمینی که آسمانش
تنها دو پیراهن دارد
روزها آبی می‏پوشد
وشبها پیراهنی بلند
که تاب می خورد
در رقص هزار و یک ستاره روشن
من از دور دستها آمده‏ام
از کوچه های کودکی
از شهر رنگین قصه‏های پدر
در شبهای کشدار زمستان
و از چشمان هستی بخش مادرم
که تمام مهربانیش را
در نگاهش به من می‏بخشید
باورم کن که شعر در من
طغیان یگانگی است
و حماسه دوست داشتن
من دیگرگونه دوست می‏دارم
و دیگر گونه یگانه‏ام
مرا تنها می توان با من سنجید
و تو را تنها با تو
که سالهاست در جستجویت بوده‏ام
با تو آبی می‏بینم
تمام بینایی‏ام را
چشمانت
شکوه شکیبایی
گیسوانت ادامه باران ها
و دلت
ترانه دریاهاست
زمزمه سرانگشتان باد
در خواب خوش گیسوانت
زیبایی شاعرانه‏ای است
که دلم را به بازی می گیرد
و نجابت کلامت
آنچنانکه
هر کلام دیگری را بی رنگ می کند
در چشم انداز هر کجای طبیعت
تو را می بینم
در چشمه، در رود، در دریا
در گل، در درخت، در جنگل
در کوه، در دره، در صحرا
با این همه
هنوز در تو حیرانم
که تمامی عشقی در یک وجود
وتمامی آرزویی
در یک لباس
با هرچه عشق نام تو را می توان نوشت
با هر چه رود راه تو را می توان سرود
بیم از حصار نیست که هر قفل بسته را، با دست های روشن تو می توان گشود

گزیده:
از مخالفت نهراسید.بادبادک هنگامی بالا می رود که با باد مخالف مواجه شود. چرچیل