پنج راه مخرب تغییر شغل

uع.خ

والا من در پنج سازمان مختلف کار کردم و معتقدم آدم وقتی یه جایی رو ترک میکنه که فشار کاری و استرس آینده انقدر هولش دادن که داره میوفته تو دریای حوادث ناخوشایند روحی.هیچکی دلش نمی خواد یه دفتر کار مشرف به باغ رو با کارمندای تحصیل کرده و خدمات درجه یک بزاره بره بیرون که..میخواد.؟توهمی هم از سطح کلاس کاری که میفرمائیید زیاد مصداق نداره چون همه تو رایط سختی زندگی میکنیم و معمولا خیلی اعتماد به نفس کاذب میخواد که کسی به خودش بیشتر از بیس درصد نمره واقعیش نمره بده.خلاصش کنم .راهنمایی های خوبی بود اما برا بقا در سازمان من چن نکته رو میگم خدمتتون:

سعی کنید «لال بودن» را تمرین کنید! این تمرین در میزان عزیز بودن شما بسیار موثر است.۲- هیچگاه کارمندان را با یکدیگر مقایسه نکنید؛ چون قطعا شاهد تبعیض خواهید بود.۳- اگر مدیرتان ۳ یا ۴ ایراد دارد انتظار رفتنش را نکشید، چون قطعا نفر بعدی او ۴۳ ایراد دارد!۴- می توانید با کارهای کم و کوچک، محبوبیت فراوانی به دست آورید؛ فقط کافی است «زبان» خود را تقویت کنید!۵- ممکن است که هر چه بیشتر کار کنید، بیشتر خوار و خفیف باشید.۶- با اشکالات سازمانتان بسازید و هرگز آنها را با مدیرتان در میان نگذارید؛ درغیر این صورت یک مشکل دیگر به سازمان اضافه می شود. آن مشکل، شما هستید!۷- اشتباهات یک مدیر را هیچگاه به مدیر دیگر نگویید؛ در غیر اینصورت بجای یک مدیر، دو مدیر در مقابل شما موضع گیری خواهند کرد.۸- با انجام کارهای مختلف و فعالیتهای به موقع، نظم شما تشخیص داده نمی شود؛ بلکه برای این کار راههای ساده تری هم هست. مثلا فقط کافیست همیشه میز کارتان را منظم نگه دارید!۹- اضافه بر کارهای معمول کار اضافه ای انجام ندهید؛ در غیر اینصورت انتظار پاداش بیشتری نیز نداشته باشید.۱۰- همیشه حرفها (فرمایشات) مدیرتان را تایید کنید، حتی اگر از نظر او «ماست، سیاه باشد!»۱۱- تنها کاری که واجب است سریع انجام دهید، کاری است که مدیر شما شخصا از شما خواسته است.۱۲- تنها انگیزه ای که می تواند شما را وادار به کار کند «کسب روزی حلال» است.۱۳- آسه برو، آسه بیا، که گربه شاخت نزنه؛ مگر اینکه با گربه نسبتی داشته باشید