پیشگفتار:
چند وقتی است که آقای مهندس رسولی در یکی از کشورهای اروپایی زندگی میکنند. ایشان لطف میکنند و برخی تجربههای خود را مینویسند و برایم ارسال میکنند. یکی از آخرین نوشتههای ایشان، تجربهی شرکت در یک Meetup بود که شرح آن در ادامه آمده است.
از ایشان سپاسگزارم که زحمت کشیدند و گزارشی در این زمینه نوشتند تا بتوانم آن را در اینجا منتشر نمایم. برای ایشان بهترینها را آرزومندم.
گزارش یک Meetup:
اگر نخوام زیاد کشش بدم و از خلقت آدم و حوا شروع کنم! باید بگم که با استفاده از نرم افزار Meetup برای شرکت در نشست Software Craftsmanship (مهارت در نرم افزار) که توسط آقای Mark Seemann در شرکت NNIT برگزار میشد، اعلام آمادگی کردم و روز Meetup اونجا حاضر شدم.
Meetup سر ساعت ۵ شروع شد و من بخاطر ناآشنا بودن مسیر و اینکه یه جاهایی مجبور بودم دوچرخه رو هم کول بگیرم و یه جاهایی هم گوگل مپ میگفت بپیچ منم زود میپیچیدم و نگو منظورش ۵۰ متر جلوتر بوده، ده دقیقه ای با تاخیر رسیدم.
در مورد مسیریابی تو شهر کپنهاگ تنها این نکته رو ذکر میکنم که با وجود یک نرم افزار کامل که تمام اطلاعات لحظه ای قطارها، اتوبوس ها و مترو و همین طور مختصات، مشخصات و نقشه مسیر پیاده روی و دوچرخه سواری رو به شما میده؛ اما شما باید به دروس ساختمان داده ها و طراحی الگوریتم اشراف کامل داشته باشید که ضمن محاسبه مسیر بهینه بتونید وزن (قیمت) مسیر رو هم با توجه به زونی [ناحیهای] که در اون هستید در هر لحظه محاسبه کنید تا دچار جریمه ۷۵۰ کرونی نشید! من که یه خرده تو این دروس ضعیف هستم ترجیح دادم یه قسمتی از مسیر رو رکاب بزنم!
خلاصه در بدو ورود یک کارت به مدعوین می دادند که روی این کارت نام سخنران، زمان و اکانت وایرلس درج شده بود. برسم به اصل مطلب یعنی گفتههای آقای مارک سیمن که در ادامه تیتروار چیزهایی که خاطرم مونده را ذکر میکنم.
فقط این رو ذکر کنم که این نکات رو قبل از عید در ایران، استاد عزیز، جناب آقای مهندس مهرداد، به زبان فارسی سلیس و خیلی روان و قابل فهم برای من گفته بودن! انگار نه تنها زبان برنامهنویسی در تمام دنیا یکسان هست که رفتار برنامهنویسان هم در تمام دنیا شبیه هم هست!! یعنی هر جایی که در کلاس و تو ایران به یاد خاطرات مون و کارهای کرده و نکرده میخندیدیم! اینجا هم دقیقا به همون نکات میخندیدن! هر جا که استاد مهرداد در ایران خواهش میکرد که این کار رو انجام بدید یا انجام ندید!! آقای مارک سیمن هم ملتمسانه ازمون میخواست که چه چیزهایی رو رعایت کنیم!
بگذریم. برسیم به اهم سخنان مارک سیمن متخصص معماری نرم افزار و برنامه نویس.
۱- نقل قولی از آقای مارتین فاولر به این مضمون:
Any fool can write code that a computer can understand. Good programmers write code that humans can understand.
۲- فرضیه خوانایی کد رو مطرح شد. ” Code is read much more than written ” پس یه جوری بنویسید که راحت قابل خوانده شدن باشه. توصیه اکید بر کامنت گذاشتن در کدها داشتن!
۳- از نوشتن کدهای طولانی خودداری کنید. کدهای شما تا حد ممکن باید کوتاه باشند. برنامههای بلند را به کلاس ها، متدها و کدهای دیگر بگنجانید!
۴- از بازی تنیس بخاطر خاصیت رفت و برگشتی سریع به عتوان مدلی مناسب برای برنامهنویسی نام برد
۵- کدهایی بنویسید که مهربان و زیبا باشند!!
۶- از کدهای بد یا کثیف دوری کنید.
۷- عدم استفاده بیش از حد از حلقهها و دستورات کنترلی و …
۸- لزوم رعایت اصول شیگرایی در برنامهنویسی مثل: تجرید، چسبندگی، وارونگی وابستگی، وارونگی کنترل، خودت را تکرار نکن و ….
۹- لزوم Refactoring و اصلاح مجدد کدها
۱۰- حتما برای کدهای خود تست بنویسید! (خنده ی حضار!!)
۱۱- لزوم استفاده از Source Code Control System
۱۲- حتما به زبان مورد علاقه خودتون برنامه نویسی کنید، با این حال از یادگرفتن زبان های دیگر غافل نشوید!
گزیده:
ندارد.
موج
۵ تیر ۱۳۹۵ در ۱۵:۳۴به عنوان عضو کوچکی از خانواده برنامه نویسان، با تمام وجود این نکات را لمس کرده ام ولی واقعا نمی دونم چرا درس نمی گیرم 😀