حکایت زیر را دوست خوبم، آرش، برایم فرستاده که بسیار آموزنده است. حیفم آمد، در اینجا نیاورمش.
روزی روزگاری یه خری افتاد توی یه چاه و شروع کرد به عرعر کردن که منو در بیارین ..یالا. کشاورزی که صاحب این خر عرعرو بود، خیلی سعی کرد که یه کاری بکنه . ولی نشد که نشد . خره رفته بود ته چاه و در نمی یومد . عرعرش هم قطع نمیشد . آقا کشاورزه با خودش فکر کرد که خوب این چاهه رو خیلی وقته که میخوام پٌٍرش کنم ، خره هم که پیره و ارزش این که بخوام بیارم بیرون و دوا درمونش کنم نداره، پس بیخیال خر. کشاورزه از همه همسایه هاش خواست که بیان و بهش کمک کنن . اونام هر کدوم یه بیل آوردن و شروع کردن خاک ریختن تو چاه. خره که فهمیده بود چه بلایی داره به سرش میاد.شروع کردعرعرهای جانسوز سر دادن. از همون هایی که دل هر خری کباب میشد از شنیدنش . پس از یه مدت کوتاهی یهو ساکت شد جوری که همه تعجب کردند. ولی بازم چند تا بیل دیگه خاک ریختن و دیدن نخیر صدا از دیوار در میاد ولی از آقا(یا خانوم) خره نه. کشاورزه یه نیگاهی تو چاه کرد ببینه چی شده که هیچ خبری از عرعره خره نیست که دید . عجب خر پر آی _کیویی بوده . این خره و تا حالا استعدادش کشف نشده بوده. هر بیل خاکی که تو چاه ریخته میشده . می ریخته پشت کمر خره . اونم خودشو می تکونده و میرفته روش می ایستاده مث پله.هر چی کشاورز و همسایه هاش خا ک می ریختن تو چاه، خره خودشو تکون میداده و می رفته روشون می ایستاده و هی یه پله بالا میومده تا این که رسید به سر چاه و یه جفتکی زد و خندون شروع کرد یورتمه رفتن. به این میگن خر.
زندگی هر روز ممکنه خیلی مشکلات برای شما به همراه داشته باشه مث همون بیل های خاک . مصائب از همه طرف رو سرتون هوار بشه . ولی این که بتونین پیروز از تو چاه مشکلات در بیاین که مشکلات رئ سعی کنین از رو دوشتون بر دارین و یه قدم و پله بیاین بالاتر.
ما میتونیم از عمیق ترین چاه های زندگی هم به سلامت خارج بشیم به شرطی که از هر مشکلی یه تجربه و نردبون بسازیم برای پیشرفت و شکوفایی. هر کدوم از مسائل زندگی میتونه به مثابه یه پله و وسیله ای برای رسیدن به هدف نهایی ما باشه. فقط نا امید نشو و از تلاش دست بر ندار . خودتو بتکون و یه پله برو بالاش.
گزیده:
آدم مؤفق کسی است که با تکه آجرهایی که به سمتش پرتاب میشود، خانهای برای خود میسازد.
دیدگاهتان را بنویسید